Dzisiaj - 12. 08. 09 (9.39)

                 Dorogi i-tak-dalej,
      Wczoraj zapomniałam wspomnieć, że mam drugie imię - Alice (po babci Ali [a tak właściwie to po Ali z Twilight ]). Zuzanna znowu - po raz (chyba) 4 - się na mnie wkurza, bo gadam z innymi dziewczynami na MC... A co to, ja jej własność jestem, czy co? Czemu ja nigdy nie moge z kimś innim pogadac?(wiem, że głupie to, że teraz płacze, ale co tam) Dlaczego zawsze sie obraża jak się do kogoś odezwe? Ja tylko zapisałam o tym klubie... [chlip - *pociąga nosem*] (ja poważnie płakałam). Najpierw się do mnie nie odzywała, bo chodziłam z Danielem (była zazdrosna), a ja się nawet nie odezwałam jak wyszła za mąż - to była jej sprawa i nmie nic do tego... Potem wypłakiwała się mi na rmieniu, co Kacper ją zdradził... Następna była taka diewczyna (nie pisze imienia z MC, bo może sobietego nie życzy) na mojej stronie, bo mi pomagała ją uleprzyć. Kolejna była jeszcze jedna dziewczyna na innej stronie, bo jako w miarę dobry Admin chciałam pogadać trochę z użytkownikami... A teraz znowu...
      Jestem idiotką, że się tym tak przejmuję, ale co poradzić... (Jakoś nie mam ochoty na rany koguta)
      Cud, że jeszcze się nie obrażała na moje dwie przyjaciółki z klasy... [tfu *wypluwa to*]. Mam tego wszystkiego dość jeszcze troche i powiesze się na bzie (jak na klamce można to na bzie czemu nie?)[tylko na MC, w RL nie, a chooociaż... Nieee... Ona nie jest tego warta]

      Potem jeszcze kłuciłyśmy się na GG i jak pisałam drukowanymi to miałam sszargane nerwy... i łzy zame mi ciekły po policzkach... Zakończyłam tą rozmowę szybkim "ODWAL SIĘ". Wiem, że to trochę nie dyplomatycznie, ale mówi  się trudno...

Ostatnio edytowany przez Melanie (2009-08-12 10:41:48)

Dzisiaj - 12. 08. 09 (14.16)

Napisałam kawałek "Wampirza Histoeia. Przepraszam".

    Gosia weszła od przedsionka swojego domu. Marco ciągle stał w drzwiach wahając się czy wejść.
    - No chodź – ponagliła go dziewczyna wchodząc do salonu. – O cześć Alan – zwróciła się do brata siedzącego na kanapie i czytającego jakąś gazetę. Natomiast chwilę później do pokoju wszedł Marco. – To jest Marco – uśmiechnęła się i położyła dłoń na ramieniu chłopaka, a on objął ją w talii. – Marco, to test mój starszy brat Alan.
    - Miło poznać – Alan wstał z kanapy, teatralnie otrzepał dżinsy, wyszczerzył zęby w uśmiechu i podał rękę brunetowi, natomiast on ją ujął.
    - Mi również.
    - Gośka, wlej nam, z łaski swojej, soku. – zwrócił się do siostry.
    Gosia zrobiła minę urażonej dziewczynki i mruknęła pod nosem:
    - Wlać to ja ci mogę, ale pięścią…
    - Co mówiłaś?
    - Nic braciszku – uśmiechnęła się z pogardą. – Już idę. - Kiedy tylko się odwróciła wystawiła na niego język.
    - Mnie nie, Gosiu – usłyszała głos Marco, kiedy już była w kuchni. – Wiesz, czemu.
    Nalała szklankę tego zakichanego soku, weszła z powrotem do salonu i postawiła ją na stoliku. Alan zarzucił ramię na barki Marco.
    - To jak, szwagier, co planujesz w związku z tą małą zołzą? – Skinął głową w kierunku Małgosi.
    - Szwa… Szwagier? – zająknął się Marco unosząc brwi w górę.
    Gosia też zrobiła zdziwioną minę.
    - No – odparł. – Mała mówiła, że chcesz spędzić z nią resztę życia i ona z tobą też. No to chyba na jedno wychodzi.
    - Nic takiego nie mówiłam – wtrąciła Gosia biorąc się pod boki.
    - Mówiłaś, mówiłaś. Nie wypieraj się.
    Nagle Gosia przypomniała sobie, o co chodziło. Podeszła do brata i z całej siły wbiła mu piętę w stopę. Z gardła Alana wydobyło się tylko przeraźliwe „AAAAAAAAAAAAA!!!” i odskoczył do tyłu na jednej nodze. Gosia zaciskała ręce w pięści, a jej usta układały się w cienką linię.
    - Za co to, cholera, było?! – wydarł się na szatynkę rozcierając palcami zmiażdżoną stopę.
    - Za mnie, idioto – warknęła z wyższością biorąc się pod boki. – Czytałeś mój pamiętnik.
    - Leżał na wierzchu… - wzruszył ramionami z miną niewiniątka.
    - Tak, na wierzchu, oczywiście. – Wywróciła oczami z dezaprobatą. – W poszewce od poduszki. Palant jeden! Ja nie wytkam nosa w nieswoje sprawy!
    Dłonie chłopaka zacisnęły się w pięści. Gosia to zauważyła.
    - Co? – Uniosła brodę z wyższością. – Podniesiesz na mnie rękę? Uderzysz mnie tak jak kiedyś?
    Małgosia widziała jak jego mięśnie napinają się pod cienką koszulą. Przeszedł kuśtykając obok niej nawet nie racząc na nią spojrzeć i wszedł na schody. Dziewczyna nie pozostała mu dłużna i ciągle z podniesioną głową wpatrywała się miejsce gdzie jeszcze przed chwilą stał.
    Kiedy usłyszała trzaśnięcie drzwi na górnym korytarzu zwróciła wzrok ku Marco. Na jego twarzy malowało się zdziwienie i zaniepokojenie.
    - Uderzył cię? – zapytał marszcząc brwi, a Gosię naszła ochota żeby je wygładzić.
    -Tak, kiedyś… - Przygryzła wargę, ale za chwilę kontynuowała: - Dostał niezły ochrzan od rodziców. Widzisz, wtedy miałam chyba trzynaście czy czternaście lat. Wrócił do domu zdenerwowany, ale ja tego nie zauważyłam. Chyba dziewczyna z nim zerwała. Coś powiedziałam, nie pamiętam już, co, ale powiedziałam i nerwy mu puściły. Uderzył mnie w twarz z taką siłą, że upadłam i rozbiłam sobie tył głowy o futrynę drzwi. – Odwróciła się lekko i wskazała dłonią drzwi prowadzące do kuchni. – Stałam dokładnie tak jak teraz, a on w tym miejscu, co ten fotel. – Przeniosła wzrok z Marco na fotel stojący przy małym stoliku do kawy. – Potem osobiście odwiózł mnie do szpitala i powiedzieliśmy wszystkim, że się potknęłam i spadłam ze schodów, ale rodzice nie dali się oszukać– mama znalazła wgłębienie w futrynie. – Wzruszyła ramionami. – A potem przez miesiąc miałam paskudne limo pod lewym okiem. Dzięki Bogu, że były wakacje…
    Marco podszedł do niej i położył jej dłoń na lewym policzku. Zbliżył usta od jej ust i musnął je delikatnie.
    - Twój notes – przerwał im głos Alana, a po chwili na schody spadł żółty notes.
    Gosia podeszła do nich i podniosła pamiętnik.
    - Nienawidzę cię i będę pielęgnować w sobie tą nienawiść! – zacytowała jedną z książek jednej z jej ulubionych autorek, Nory Roberts, prostując pogniecione kartki pamiętnika.
    Z korytarza na piętrze usłyszała rechot. Alan załapał aluzję.
    - I dobrze! Trzeba mieć jakieś hobby w życiu! – również zacytował ten fragment książki. Alan, mimo, że facet, i tak przeczytał prawie wszystkie książki, które Gosia miała w swojej biblioteczce, a posiadała naprawdę dużo książek. Samej Nory Roberts miała około 50 tytułów.

Ostatnio edytowany przez Melanie (2009-08-12 15:00:48)

14.08.09 (11.30)

          Drogi Pamiętniku,
      Byłam dzisiaj na urodzinach Asi (lubię ją, fajna jest ). Było BYCZO. Były też Zuzanna, Sophia, na chwilę wpadła Pati M., Janet i Emka. Dałam Asi dwa miśli (mnie sie, osobiście podobały). Gadałyśmy, jadłyśmy tort, tańczyłyśmy i schlałam się picolo . Jeznym słowem było odjazdowo!!! WRRRRRRRÓÓÓÓCCCCCCCCCC!!! BYYYYYYYYCCZZZZZZOOOO!!!

      Dodałam też jeden fragment do mojej książki (zrobiłam z Gosi, głównej bohaterki tancerkę) i Zuzannie się ten pomysł podobał. (Gdyby ktoś przeczytał ten fragment, gdyby mu się spodobał i by mi to oznajmił na PW byłabym szczęśliwa ). Oto i ten fragment:

    Tańcząc z Agatą, a potem z jeszcze jakąś dziewczyną myślał tylko o „jego” Królowej. Chyba się zakochał, ale nie chciał przyjąć tego do wiadomości. Taka dziewczyna zasługuje na zwykłego chłopaka, człowieka. A nie kogoś takiego jak ty – potwora, skarcił się w myślach. Powinien jej unikać, ale to było trudniejsze niż myślał.
    Zaczęła się następna, szybsza piosenka i Małgosia do niego podeszła. Zanim zdążyła go dotknąć zaprotestował:
    - Zaczekaj! – Zdziwiła się jego zachowaniem. – Zostań tu, zaraz wrócę. – Podszedł do stolika, na którym stał świetny sprzęt do puszczania muzyki. Podał chłopakowi obsługującemu sprzęt kartkę z tytułem piosenki. – Możesz to zagrać?
    Chłopak skinął głową.
    Marco wrócił do Gosi, złapał ją za rękę i wprowadził na środek parkietu. Ujął jej prawą dłoń w swoją lewą, a drugą położył wysoko na jej plecach.
    - To ustawienie do tanga – zauważyła prostując się i unosząc brwi ze zdziwienia.
    - Masz racie – przytaknął z uśmiechem, a kiedy rozległy się pierwsze takty melodii dodał: - Mam nadzieję, że umiesz tańczyć.
    Gosia rozpoznała swoją ulubioną melodię do tanga.
    - Uwielbiam tą piosenkę – szepnęła kołysząc biodrami w rytm muzyki.
    W pierwszych taktach piosenki granych na gitarze prawą nogą zakreśliła dość dużą ćwiartkę okręgu i z powrotem dostawiła ją do lewej nogi. Marco patrzył na ten ruch w zaciekawieniu, a jego oczy błyszczały.
    - Nieźle… – pochwalił ją znów patrząc głęboko w jej oczy. – Co to było?
    - Lubię dodawać swoje kroki do różnych tańców. – Nieznacznie wzruszyła ramionami.
Nagle rozległ się mocniejszy akcent melodii i Marco przyciągnął Gosię do siebie sztywniejąc od pasa w górę. Ona też zesztywniała.
    Ludzie tańczący na parkiecie rozstąpili się w kole dookoła tancerzy dając im miejsce do popisu. Oboje zaczęli stawiać zaawansowane kroki taneczne. Po chwili na sekundę zdjął dłoń z jej pleców i okręcił ją raz dookoła jej własnej osi, po czym jego dłoń znów znalazła się na swoim miejscu. W tańcu ich twarze były tylko kilka centymetrów od siebie, a Marco czuł ciepły oddech dziewczyny na swoich ustach. Poruszali się w przód a potem w tył, natomiast, kiedy stanęli znów kołysząc się w miejscu Gosia natychmiast dodała swój ruch – zakręciła lewą nogą, a potem prawą, tak, że wyglądało to jakby ciągle poruszała tylko jedną.
    Lewa noga Marco i prawa jego partnerki nakreśliły na parkiecie czubkami butów okrąg, po czym znów okręcił ją dookoła jej osi. Następnie dziewczyna przesunęła lewą dłoń na jego kark. Marco złapał ją mocniej, kiedy owinęła swoją lewą nogę dookoła jego lewego uda, a prawą uniosła w pionie. Nagle rozległe się oklaski i gwizdy obserwatorów. Marco uśmiechnął się promiennie i rozejrzał się. Niedaleko ich stał Carlo z wytrzeszczonymi oczami i rozwartymi ustami. Patrzył tak na nich, z resztą jak każdy na Sali. Caterina i jej chłopak przyglądali się im z zachwytem i niedowierzaniem, że oboje są tak świetnymi tancerzami.
    Gdy Gosia postawiła nogę z powrotem na parkiet Marco uniósł ją delikatnie i obrócili się dookoła ich osi.
    Zaczęli szybciej poruszać nogami.
    Marco uniósł prawą stopę i czubkiem buta dotknął lewej kostki dziewczyny, kiedy ona podskoczyła, co wyglądało jakby ją podniósł. Opadając lekko na parkiet delikatnie pociągnęła krawat chłopaka, na co rozległy się kolejne piski. Złapał ją mocniej i podniósł, a ona zarzuciła mu nogi na biodra. Kto by pomyślał, że może zrobić coś takiego w satynowej sukience? – pomyślał Marco odstawiając ją szybkim, zgrabnym, tanecznym ruchem na ziemię. W tańcu oddaliła się od niego i zaczęła odsuwać się jeszcze bardziej wirując jak spirala. Kiedy powoli się zatrzymywała Marco przysunął się do niej i objął ją prawym ramieniem w talii kompletnie zatrzymując. Po kilku sekundach odchylił ją do tyłu podtrzymując, żeby nie upadła, a kaskada jej, teraz połyskujących na czerwono od różowych świateł, włosów spadła z ramion i końcówkami dotykała parkietu. Marco zobaczył jej blady odsłonięty kark i dwie rany jak po ukąszeniu węża tylko większe. Piosenka się skończyła i rozległy się brawa. Chłopak przyciągnął Gosię do siebie i nie puszczał jej talii pomagając złapać równowagę. Jej dłonie leżały na jego klatce piersiowej. Był dużo bardziej spięty niż wcześniej.
    - Co się dzieje - zapytała zaniepokojona. Naprawdę się przestraszyła.
    - Chodź ze mną na chwilę. –  Wypuścił ją z objęć, chwycił ją za nadgarstek i delikatnie pociągnął w kierunku wschodniej ściany sali gimnastycznej, na której były również drzwi. Wszyscy obserwatorzy ich wspaniałego tańca odprowadzili ich wzrokiem.

I to by było tyle na dzisiaj

Ostatnio edytowany przez Melanie (2009-08-14 11:42:30)

... Kurcze... Który jest dzisiaj??? (Która godzina, też nie mam pojęcia)

          Drogi Pamiętniku,
      Przez ostatnie dni trochę się wydarzyło. Byłam z Mattsem w paru miejscach, a dzisiaj na koncercie jego zespołu. Było naprawdę fajnie .
      Zadoptowałam też dziecko. Ma na imię Gabi, i jestem strasznie szczęśliwa, że mam chociaż ją (no i jeszcze Zuzanne, ale ona się nie liczy...)

      Założyłam również kółko pisarskie. Na razie nie ma za dużego wzięca, ale mówi się tródno... Będę czekać...

      Apropo czekania - jeszcze trochę a będępisać listy do Amrego jak w "Poczekajce".
          "Drogi Amre - kimkolwiek jesteś!
       ...
       ...
       ...
          Twoja Anaela"
      To jest chore, nie uważasz...?

      Dobra, kończę... Papa

Twoja Anae... Mela

Ostatnio edytowany przez Melanie (2009-08-21 16:28:03)

drogi pamiętniku...

Sory za taką nieestetyczną notkę, ale nic mi sie dzisiaj nie chce...

Zuzanna chce odejść z MC, a ja próbowałam ją powstrzymać. Znowu zaczęła się kłócić...

(Wyłam trochę, ale jak pogadałam z Sabiną i to napisałam to mi przeszło)

Papa

Zawsze Twoja
Mela

Ostatnio edytowany przez Melanie (2009-09-03 16:43:57)

04.09.09

          Drogi pamiętniku,
      Jakiś DEBIL przyczepił się do mnie na GG... Żebyś Ty wiedział co on do mnie pisze (nie trudno sie domyślic -_-'''')... To jakiś totalny dzieciak... Gnojek zwyczajny... Normalnie (jak mawia nasza - moja, Zuzanny i Macka - mama) ręce i cycki opadają ... Poprosiłam Zuzanne, żeby trochę go pomaltretowała i jest git . On pisze do mnie, a Zuzanna do niego . Leży mi taka zabawa... I jej, z resztą, też

      Zostałam Miss Urodzin 2009... ale to mało ważne

StEfAn SiĘ żEgNa (tekst Zuzanny )
DaMoN mÓwI pApA (a to mój )

Na zawsze Twoja
Mela

13.10.09

          Caro diario,
      Sono terribilmente annoiati e io non cosa fare!!! E si dice così... Non so perché... -_-'''
        Così per le uova

(Tłumaczenie:
      Strasznie im się nudzi i nie mam co robić!!! A pisze to po to... Nie mam pojęcia po co... -_-'''
        Tak dla jaj)

      Sto imparando a parlare italiano

      (Uczę się mówić po włosku)

La tua per sempre,
Mela

Ostatnio edytowany przez Melanie (2009-10-13 15:58:27)

13.10.09

          Dear Diary,
      O W MORDE!!! Wszyscy już robią listy prezentów!!! A jest dopiero POŁOWA (no, trochę ponad) PAŹDZIERNIKA!!!
      No dobra -_-''' Ja też zrobię listę.

      Hmmmm... To tak:

Zuzanna:


Maciek:


Nina:


Esme:


Janet:


Ktoś jeszcze??? Jak mi się przypomni to dopisze

La tua per sempre,
Mela

Ostatnio edytowany przez Melanie (2009-10-22 16:09:55)

Nie wiem który dzisiaj (data i godzina po lewej),
a jeszcze bardziej pogubiłam się w datach
przez wydażenia z dzisiejszego dnia

          Drogi pamiętniku,
      Co ja będę dużo gadać. Chyba wreszcie jestem szczęśliwa. Mam taką nadzieję...
      Dzisiaj zobaczyłam się z Matts'em po dość długim czasie, ponieważ wyjechał. Spotkaliśmy się w parku, a potem poszliśmy do niego... Boże! Pocałował mnie! Czułam wspaniale. Trochę jak księżniczka, taka z bajek. Wiem, że jestem chorą romantyczką, ale co zrobić, tak już jest... Do tej pory ciężko mi oddychać

Na zawsze Twoja
Mela