Tutaj będę dawać wiersze i od czasu do czasu grafikę.

Wspomnienia.
Smak gorzkiej czekolady
Jeszcze słodkiej przez chwilę
Palce gładzące
Tkaninę dawnych uniesień
Kiedy się zatrą w pamięci
Wspomnienia chwil czarownych
Zniknę
Bez nich
Jesteśmy niczym.

Dzieciństwo
Tupot małych nóżek
Odbijający się od ścian
Śmiech brzmi jeszcze
Miś ze szklanym wejrzeniem
Porzucony w kącie
Pamiętam stałeś
Na parapecie w słońcu
Łapałeś promyki
Jeszcze goniłeś motyle
Szukałeś wróżek
W cieniu świerków zaklętych
Dopóki
Nie uświadomili Cię
Że nie ma ich jednak na świecie
Niewypowiedziane nadzieje
Święty Mikołaj
Smok przyczajony za węgłem
Wszystko rozpierzchło się
Kiedy Ty
Krzyczałeś głosem bolesnym
Że porzucasz te kłamstwa
Składające się na
Dzieciństwo
Teraz tak bardzo ich brak
Nie możesz uwierzyć
Smutny poważny dorosły

Iskra
Życie jest jak iskra
Błyszczy gdzie popadnie
Zbliżająca sie kra
Przypływa po mnie
Aby zabrać mnie w daleką podróż
Za ocena, za las, za góry
Żegnajcie ludzie mili
Wrócę kiedyś
Za rok, może dwa...

Nie wiem jak nazwać
Siedzę sama
w szarym kącie,
Gdzieś daleko , gdzieś we mgle...
I w oddali słyszę śmiechy , ale
nic już się nie liczy...
Ani szczęście , ani pech.
Oczy wiedzą swoje,
Że nigdy Cię nie ujrzą ,
Uszy także wiedzą,
Że nie usłyszą znów tego głosu..
Nos już nigdy,
Nigdy nie poczuje tej woni,
Serce...A serce...
Że zawsze Cię kochać będzie

Złość
Od dziecka każdy człowiek ma w sobie złość,
Od dziecka każdy człowiek ją kocha,
Bo bez złości,
Nie byłoby szczęścia,
A bez szczęścia,
Nie byłoby człowieka.
Daj mi znak, że gdzieś tam jesteś,
Że uważasz to samo co ja.
A czy ty masz złość?
Czy ty masz ją w sobie?
Jeśli nie...
Weź moją!
Zawartą w tej łzie,
Gdybyś ją wziął,
Żyłbyś tak jak my żyjemy,
Czułbyś tak jak my czujemy,
Widziałbyś tak jak my widzimy,
Wierzyłbyś tak jak my wierzymy,
Marzyłbyś tak jak my marzymy.
Chcesz tego, prawda?
Chcesz poznać nasz świat,
Chcesz być takim jak my.
Dlatego weź tą łzę,
Zamknij ją w sobie,
I chroń, przed niebezpieczeństwem.
Wtedy dojrzysz,
Jak my cierpimy,
Wtedy poczujesz,
Jak my się złościmy,
Wtedy poznasz,
Jak my marzymy,
Wtedy zobaczysz,
Jak my kochamy,
Wtedy ucichniesz,
Jak my umieramy.
Dlaczego?
Bo nie dla ciebie jest złość.
Ona jest dla nas,
Abyśmy się uczyli,
A nie dla Ciebie,
Abyś przegrał z diabłem.